Op de middelbare school leerden we elkaar kennen, daarna verloren we elkaar uit het oog. Een paar jaar geleden vonden we elkaar via schoolbank terug. Ik mailde of zij het was, zij mailde dat ze het inderdaad was, en hoe het met me ging etc. Ik mailde terug, over mijn leven, mijn dochter etc. Zij mailde niet meer terug.
Na een paar maanden kreeg ik toch weer een mailtje, ze had een reden om mijn mailtje eerst te moeten verwerken, voordat ze terugmailde.
Toen ik zwanger was van mijn dochter was zij ook zwanger, we waren allebei eind oktober uitgerekend. Toen ik dikker begon te worden werd zij het ook, toen ik voor het eerst leven voelde, voelde zij het ook. Toen ik mijn laatste maand inging voelde zij al een dag geen leven meer, ze beviel van een dochtertje die in de baarmoeder overleden was en noemde haar F. Een maand later beviel ik van een dochtertje en noemde haar ook F (hier staat alleen de letter, maar de namen zijn daadwerkelijk hetzelfde)
Gisteren was het 7 jaar geleden dat haar F werd geboren, en kort daarop werd begraven, volgende maand word mijn F 7 jaar met een knalfeest.
Onnodig om te zeggen dat mijn F een speciaal plekje heeft in haar hart, en haar F in de mijne, een stukje van haar verdriet draag ik met me mee, met het gevoel dat het net zo goed andersom had kunnen zijn. We zien of spreken elkaar niet vaak, maar we zijn door onze meisjes, onze F-jes met elkaar verbonden.
