De laatste tijd is het weer zover, ik heb het te druk. Niet met de normale dingen, gezin, school, huishouden, werk, ik kan niet ontkennen dat dat een hele klus is, maar dat red ik doorgaans prima. Ik heb het te druk in mijn hoofd, en te druk in mijn hart, en met te druk bedoel ik dan ook dat er weinig ruimte is voor dingen als lezen, loggen, mailtjes beantwoorden etc.
Druk in mijn hoofd
Om duidelijk te maken hoe druk het soms in mijn hoofd is zal ik een paar voorbeelden geven.
Ik sta onder de douche en zie dat mijn shampoo op is, de volgende monoloog houd ik vervolgens tegen mijn man: "Wanneer jij straks in de winkel komt wil jij dan zomerblondshampoo meenemen.
Ja want er staat nog andere shampoo maar dat is voor bruin haar, en dat durf ik niet aan, misschien wordt het dan een raar kleurtje. O maar deze is ook op dus dat kan niet eens, maar als er nog inzat zou het ook niet kunnen, gewone shampoo voor geverfd haar zou ik wel aandurven als er nog wat inzat, maar deze niet. Enz."
En op televisie bijvoorbeeld, een man en een vrouw ontmoeten elkaar in een bar-dancing aan een tafeltje, ze bestellen wat, en gaan met elkaar in gesprek. Op een gegeven moment wordt het gesprek romantisch, en gaan ze dansen.
En dan gaat het bij mij aan het malen, ze hebben wat besteld, maar lopen nu zo weg, straks staat dat drinken zo op tafel, misschien gooit iemand wat in hun drankje. Weet de serveerster wel waar ze zijn, gaan ze die drankjes straks nog betalen enz.
Intussen gaat de film gewoon verder, en gaan ze daarna naar hun hotel, maar hoe zit het dan met die drankjes..
Nou en dan reclames, die kloppen bijna nooit, zijn ook helemaal niet bedoeld om te kloppen, maar dat frustreert mij dan weer.
Nou goed dit zijn twee voorbeelden, maar zo gaat het dus op dit moment de hele dag door, en dat maakt het voor mij moeilijk me te bepalen tot 1 ding.
Een mens krijgt de hele dag door allerlei prikkels, normaal leg je de meeste van deze prikkels naast je neer, maar bij mij is het in dit soort periodes zo dat ik overal wat mee moet.
Bovenstaande is gelukkig niet het hele jaar door, meestal kan ik het uitschakelen/ het zwijgen opleggen, maar in tijden wanneer mijn hart te druk is, lukt dat niet.
Wat me tot het volgende punt brengt.
Druk in mijn hart:
Van jongs af aan word ik gevoelig genoemd, vaak ook overgevoelig of te gevoelig.
Na jarenlang worstelen met mijzelf betitel ik het liever als Hoog sensitief, ook het prikkelgevoelige past daar erg bij. Ik wil nu geen stukje schrijven hoe ik tot die conclusie ben gekomen, dat komt vast nog wel een keertje, maar nu schrijf ik een stukje over hoe het nu met mij gaat.
Door de jaren heen heb ik tot op zekere hoogte geleerd om andermans gevoelens, andermans problemen, andermans negativiteit naast me neer te leggen, het bij henzelf te laten. (klinkt een beetje vaag allemaal, maar sommigen van jullie zullen dit herkennen, voor de rest, misschien maak ik er nog wel eens een logje over)
Maar, nu komt de grote maar, wanneer ikzelf kwetsbaar ben, omdat er een aantal dingen gebeuren met vrienden en familie dan valt mijn bescherming weg, en ligt mijn hart voor iedereen kwetsbaar en bloot. En dan lijkt het of iedereen opeens iets heeft, de scheidingen, operaties, geldproblemen, kinderen die niet lekker gaan etc vliegen me om de oren, en omdat mijn bescherming even niet aanwezig is komt alles binnen, en is mijn hart zwaar van alle ellende om me heen. De dingen van een ander, hoe vaag bekend die anderen ook zijn, raken me alsof het om mijzelf gaat.
Het zal de oplettende lezer niet verbazen dat het even niet zo lekker met me gaat, zeer hoofd, zeer hart, zo moe!! Omdat de energie die ik heb, en de concentratie die ik kan opbrengen naar de dagelijkse gang van zaken gaat, log ik niet, lees ik niet, mail ik niet, bel ik weinig, allemaal dingen die ik normaal best wel nodig heb, als uitlaatklep.
Maar dat ik dit stukje nu heb geschreven, dat ik het tot het eind toe heb volbracht wil zeggen dat ik langzaam weer in de lift zit. Langzaam ben ik mijn bescherming weer aan het optrekken, en het word iets rustiger. Langzaam begin ik de rommel in mijn hoofd en in mijn hart, maar ook in mijn huis weer bij elkaar te vegen.
De vraag dringt zich wel aan mij op wanneer ik nou in staat zal zijn om dit soort periodes niet meer te hebben, wanneer het mij nou eens zal lukken me alleen bezig te houden met wat ik aankan. Wie het weet mag het zeggen!
