Let the sunshine in

Eindelijk zomer etc...

Zo, weer een week voorbij, en wat voor een week!
Ik heb mijn praktijkexamen verpleegkundige vaardigheden gehaald! Een tentamen waar ik heel zenuwachtig voor was, maar die wonderlijk goed ging. De acteur was een erg aardige man, en stelde me al bij het voor gesprekje op mijn gemak, daarna ging het als een trein! Heeeeerlijk nu 2 maanden geen school en geen huiswerk! Dat scheelt echt hoor voor mij, al is het alleen maar dat zeurderige stemmetje op de achtergrond, je moet leren, je opdracht maken, een pop inleveren etc. Dat stemmetje heeft mooi ook vakantie dus.
Mensen mensen, wat een heerlijk weer hebben we hé, we hebben er lang op gewacht maar wat is het dan heerlijk als het losbarst! Maandag onderweg naar huis van school had 1 van de 4 kinderen die ik mee had het lef om te zeggen dat ze niet meer wilde lopen door de bloedhitte, najaaaaaa de eerste lekkere dag, rond de 20 graden?????? Ik heb haar even flink verteld dat ze maar beter blij kon zijn ipv. te klagen, het was mijn nichtje, dus wij kennen elkaar, ze bond vlot in, en dat moet ook! Ik snap dat dus niet zeg, een kind van 7 en al zo zeuren, helaas ben ik bang dat mijn zus haar voorbeeld haar niet zoveel goed doet. Mijn zus en ik zijn tegenpolen wat dat betreft, ik geniet van het leven, en ben een optimist. Mijn zus is een pessimist en een klager, zo jammer, vooral voor zichzelf natuurlijk. (bijna)Nooit echt blij zijn, hoe zou dat voelen?
Komend weekend is het dan eindelijk zover, we gaan onze “nieuwe” caravan uitproberen!
Morgen pak ik hem in, en zodra dan ’s middags mijn neefje en nichtje opgehaald zijn door hun vader (mijn zus werkt net als ik wisseldiensten, dus we hebben ook wisselkinderen) vertrekken we naar Friesland.
Mijn ouders hebben daar een (pasverbouwde) stacaravan, en geven zaterdag een grote barbecue. Een deel van de mensen blijft ook op de camping overnachten, en wij maken er maar een weekend van. Een gouden greep qua weer volgens mij.
Goed nu ga ik maar even verder werken, Fijn weekend iedereen!

hulde, en tuut tuut tuut tuut

Hulde aan al diegenen die het loeidruk hebben, en er alsnog logjes weten uit te persen!!
Ik kan dat niet, niet dat ik niet even een kwartiertje of half uurtje heb om een kort logje te schrijven. (ik zit altijd, hoe laat het ook is voor het slapen gaan nog even met de computer een boek of de tv, dus dan zou ik het best kunnen doen) Maar als ik het druk heb, kan ik mijn gedachten moeilijk bepalen tot maar 1 ding, in dit geval een logje dus.
Ik heb nu een ochtendje vrij voordat ik vanmiddag weer moet gaan werken, dus nu moet het lukken, verwacht er niet teveel van, gewoon even een update, om te laten weten dat ik het loggen niet vergeten ben.
Deze ochtend heb ik uitgeroepen tot zonnetje-ochtend. Ik ga niet aan het huishouden, huiswerk en andere verplichte nummers. Ik zit nu met een cappuchino achter mijn laptop. Als ik een rondje logjes lezen gedaan heb, ga ik groot-onderhoud aan mijn lichaam doen. Even douchen, scrubben, scheren, smeren, epileren, lakken etc. Hard nodig mag ik wel zeggen!(dat douchen doe ik trouwens wel regelmatig hoor..)
Afgelopen dinsdag heb ik mijn laatste lessen van dit schooljaar gehad, komende dinsdag heb ik nog een praktijktoets, en dan ben ik klaar voor dit schooljaar. Ik zit dan precies op de helft van mijn opleiding. Heerlijk tot 7 september even geen schooldag meer, en geen huiswerk! Dat betekent dat ik (zeker) 8 uur per week voor andere dingen kan gebruiken de komende twee maanden!
De caravan staat inmiddels voor de deur, en is gepoetst, gesopt, gespoeld etc. De keuken spullen etc. uit de vouwwagen zitten erin. Volgend weekend gaan we een weekendje proefkamperen, zodat we de voortent ook even kunnen testen.
De tuin is opgeruimd etc. en voorzien van nieuwe plantjes, van de week heerlijk een paar keer buitengegeten, en er een roseetje op gedronken!
Verder heb ik een team uitje, en een klasse etentje achter de rug, deze waren allebei zeer gezellig!
Verder de nodige barbeques achter de rug zooo gezellig!
Afgelopen zaterdag heb ik een berg kleren voor mezelf gekocht, en ben ik naar de kapper geweest, haartjes zijn zomerblond nu!
Morgen is het zomerfeest van de school van mijn dochter, ik ga weer schminken, altijd leuk, maar wel intensief! Ga lekker veel oranje dingen schminken denk ik, lekker simpel, lekker snel!
Dochter is deze periode afwisselend hyper de pyper, of helemaal uitgeblust, ze slaapt laat (ligt wel vroeg maar kan niet slapen) Fijn voor haar dat de vakantie in zicht is, het was/is natuurlijk ook druk schoolreisje, zomerfeest, cito's, de avondvierdaagse heb ik dit jaar nog maar niet gedaan leek me echt een beetje te druk.
De weekends probeer ik een beetje rustig te houden voor haar, maar er zijn veel feestjes bbq's waar we echt niet onderuit kunnen (willen) van naaste familie of goede vrienden.
Nou goed ik heb wel genoeg gerateld denk ik!

zwaar maar dankbaar werk, ik zou het niet kunnen hoor!

Hoe vaak ik bovengenoemde zin niet te horen krijg, wanneer vertel ik dat ik met verstandelijk gehandicapten werk.
Het hangt van mijn bui af of ik daar op in ga, vaak mompel ik maar wat, over dat ik niet anders zou kunnen of zo.
Hier zal ik eens een keer vertellen hoe ik er echt over denk, ten eerste: negen van de tien keer is het geen dankbaar werk, in de 10 jaar dat ik nu in de verstandelijk gehandicaptenzorg werk, ben ik uitgescholden, geslagen, geschopt, bespuugd etc.
Jaren heb ik met kinderen met autisme, en aanverwante stoornissen gewerkt, op een groep met veel gedragsproblematiek. Dankbaarheid kan je daar niet verwachten.een mep echter wel
Ten tweede zwaar werk is werk wat je niet ligt, werk wat je niet leuk vind, of werk waar je je niet in thuis voelt. Wanneer je op je plek bent uitdagingen ziet, en doet wat je leuk vind dan valt het niet zwaar. Grote kans dat ik de baan van diegene die zegt dat het zo zwaar lijkt, ondragelijk zwaar zal vinden.
Als zwaar heb ik soms wel de organisatie, de bezuinigen, en de hoeveelheid cliënten per begeleider ervaren.
En over dat "ik zou het niet kunnen" verhaal: Ik kan het dus wel, in feite ben ik er vrij goed in. Sommigen zouden het een roeping noemen, ik vind dat hoogdravend klinken. Veel bijzonders heb ik er niet voor gedaan, ik heb het gewoon, en een ander niet. (ik heb trouwens meer niet als wel, alleen dit is "zeg maar helemaal mijn ding")
Feit is wel dat ik al vanaf jonge leeftijd weet dat ik met (toen nog) geestelijk gehandicapte mensen wilde werken. Ik zag ze bij ons in de kerk en het klikte.
Toen ik 14 was stond ik op een camping met een paar tenten verderop een meisje met het syndroom van down, zij was 9, en wederom klikte het, zij kreeg eten via een sonde, en moest leren om "gewoon" te eten, maar dat wilde niet lukken. Mij lukte het wel, aan het eind van de vakantie lepelde ze potjes olvarit, en vla naar binnen, een hele stap in de goede richting dus! Als je me vraagt hoe ik dat deed? geen idee, ik besloot gewoon dat ze ging eten, ik nam er de tijd voor, at zelf een hapje mee, maakte een boel grapjes, en hop ze at!
Tegenwoordig gaat dit anders, ik schrijf eerst een ondersteuningsplan, met werkdoelen, die ik dan uitwerk in een plan van aanpak. de resultaten zijn ook lang niet zo makkelijk als toen. Wat wel is gebleven, is werken met mijn intuïtie, en een flinke dosis creativiteit en humor(!). Wat er bijgekomen is is kennis en ervaring, hier kan ik samen met die intuïtie en creativiteit uit putten. Soms heb je een hele hoop geduld en een lange adem nodig, maar als je dan kleine vooruitgang ziet, is dat voor mij genoeg om weer een hele tijd door te gaan. Wat voor mij een uitdaging is, is moeilijk verstaanbaar gedrag, om uit te vlooien waar bepaalde gedragingen vandaan komen, om samen met je collega's een camera, en een orthopedagoog te ontdekken wat nou de beste begeleiding voor een cliënt is, en als het dan langzamerhand steeds een tikkie beter gaat met een cliënt!
Tegenwoordig werk ik met een heel wat makkelijkere groep, en doe er een opleiding bij, het werk is niet zo intensief en ik houd wat meer energie over voor mijn gezin en opleiding. Maar wat zal ik blij zijn als ik straks mijn diploma heb, en weer meer uitdagingen kan gaan zoeken in mijn werk! Dat is wat ik doe, en dat is mijn kick!
Zet mij niet in een kantoor, zet mij niet achter een kassa, een tekentafel of een buro, zet mij alsjeblieft in een groep met mensen waarvoor ik de schakel kan zijn tussen de omgeving en hen, die ik kan helpen om wat rustiger/relaxter misschien een tikkeltje gelukkiger te worden, dan ben ik blij!
DUS IK DOE MIJN WERK NIET UIT NAASTENLIEFDE MAAR GEWOON OMDAT HET MIJ EEN BLIJ MENS MAAKT!