Een logje dat vrolijk bedoeld was, maar toch blijkt te eindigen met een traan..

Van jongs af aan ben ik een echt campingkind geweest. Eerst gingen we met een bungalowtent, later hadden mijn ouders twee keer een vouwwagen. Wij zijn altijd op vakantie geweest, en meestal 4 (!) weken. Eerst in Nederland, en later in Denenmarken en Frankrijk. Ik ammuseerde me altijd gek op de camping, lekker veel kinderen, lekker veel ruimte, lekker lezen (ja al vanaf mijn zesde doe ik dit heel graag)
Later toen ik met mijn man (toen verkering) op vakantie wilde gaan bleek dat ik met een camping-maagd te maken had, het leek hem allemaal niets, terwijl ik me eigenlijk bij vakantie niets anders voor kon stellen.
Geldgebrek maakte dat we het toch zijn gaan proberen, met de vouwwagen van mijn ouders. In de vouwwagen kon je tenminste staan, en het is toch een redelijk luxe manier van kamperen. Het jaar daarna een tunneltentje uit het prijzencircus, het was klein maar zo gezellig! Inmiddels was mijn man helemaal om, dus daarna kwam een piramidetentje, erg leuk, met een redelijk voortentje zodat we ook bij regen goed zaten (en wat hebben we veel regen gehad dat eerste jaar in Normandie). Toen ik zwanger was zijn we uit gaan kijken naar een groter kampeermiddel, en het werd een vouwwagen, tweedehands, een koopje, daarom misschien iets groter uitgevallen dan gepland, maar goed, we hoopten immers toch drie kinderen te krijgen. Inmiddels is de toch al tweedehands vouwwagen alweer 7 jaar door ons gebruikt, en hij is een beetje op.. De naden laten los, de ritsen gaan stuk, de stokken vallen steeds uit elkaar, etc. etc. Ik wilde het niet zien, maar mijn man duwde mijn neus er zowat op, en inderdaad al bij al is het wel heel veel wat er vervangen/gerepareerd moet worden, en dat issie niet meer waard.. De afgelopen week was dus de laatste keer van onze trouwe vouwwagen :'(


Intussen is gebleken dat onze dochter enig kind blijft, dus wat let ons om een iets kleiner maar geriefelijker vakantie onderkomen te zoeken.
We zijn nu op zoek naar een caravan, niet te oud, niet te duur, niet te klein/niet te groot, met toiletje (eindelijk niet meer door de kou in de nacht of regenbui) en een lekkere voortent (eventueel met zij-aanbouw, zodat dochter daar kan slapen).

Leuk om je op te verheugen, maar wat ik niet had verwacht, ik heb een beetje moeite om afscheid te nemen van de vouwwagen, niet om het ding zelf, maar van de droom, om daar ooit met een groot gezin in te kamperen.
Het gaat te ver om er nu uitgebreid over te loggen (misschien komt het nog wel eens) maar het is in ieder geval geen eigen keus geweest om het bij 1 kind te houden, en soms, als je het niet verwacht, want het gaat immers om iets heel practisch en materieels, besluipt het gemis me ineens.. en al die gezinnen met drie kinderen op de camping helpen ook al niet mee

Gek hoe hier dan weer blijkt dat geluk en verdriet zo dicht bij elkaar liggen, we gaan lekker langs alle camping winkels Occasions kijken, en dan sluiten we het hoofdstuk vouwwagen af, misschien ook wel weer goed. Uithuilen en opnieuw beginnen...