Bloedmooi

Gisteren ben ik er weer geweest, bij de bloedzuigers bloedbank.
De bloedafname van gisteren was de vierde keer.
Toen ik zwanger was, ontdekte ik dat ik de bloedgroep 0 negatief heb. Deze bloedgroep komt niet zoveel voor, maar is wel de bloedgroep die je aan iedereen kunt geven. Wanneer je ER of andere ziekenhuisseries, kijkt worden er altijd kreten geslaakt als "give me a bag 0 neg". Ik nam me voor om na de zwangerschap eens te gaan kijken wat dat allemaal inhield bloeddonor zijn.
"Na de zwangerschap" bleek een ruim begrip, want vorig jaar april(toen was dochter ruim 5) heb ik voor het eerst bloed gegeven.
Het bloed geven valt me heel erg mee, naald inbrengen is even niet fijn, bloed geven zelf is na 10 minuutjes klaar. Daarna even zitten met een kopje thee, en een koek, en klaar. Ik voel me tijdens en na het bloedgeven prima, soms een beetje moe, maar meestal doe ik het na het eten, en ga dan lekker op tijd naar bed.
Ik vertel altijd rond dat ik bloed geef, niet om mijzelf op de borst te slaan, maar om aandacht te genereren voor het bloeddonorschap.
Mij is het laatste jaar opgevallen dat veel mensen rondlopen met het idee om het te gaan doen, vaak blijft het bij het idee (net als bij mij 5 jaar). Het leuke is dat het vertellen erover nu al een paar mensen in mijn omgeving over de streep heeft geholpen :-)
Wat ook leuk is, is dat bloed geven helemaal niet zoveel moeite is, maar dat het mij een heel positief gevoel geeft. Ik doe iets concreets voor een ander, en er zijn situaties waarin een zak bloed levensreddend is, dat maakt me blij!
Ik krijg vaak te horen dat het zo goed is dat ik het doe, maar zo voel ik het niet, ik doe iets waarvan ik blij word, dat is toch mooi!

Edit: Ik zie dat Toaske er van de week ook al over schreef! Klik