Bloedmooi

Gisteren ben ik er weer geweest, bij de bloedzuigers bloedbank.
De bloedafname van gisteren was de vierde keer.
Toen ik zwanger was, ontdekte ik dat ik de bloedgroep 0 negatief heb. Deze bloedgroep komt niet zoveel voor, maar is wel de bloedgroep die je aan iedereen kunt geven. Wanneer je ER of andere ziekenhuisseries, kijkt worden er altijd kreten geslaakt als "give me a bag 0 neg". Ik nam me voor om na de zwangerschap eens te gaan kijken wat dat allemaal inhield bloeddonor zijn.
"Na de zwangerschap" bleek een ruim begrip, want vorig jaar april(toen was dochter ruim 5) heb ik voor het eerst bloed gegeven.
Het bloed geven valt me heel erg mee, naald inbrengen is even niet fijn, bloed geven zelf is na 10 minuutjes klaar. Daarna even zitten met een kopje thee, en een koek, en klaar. Ik voel me tijdens en na het bloedgeven prima, soms een beetje moe, maar meestal doe ik het na het eten, en ga dan lekker op tijd naar bed.
Ik vertel altijd rond dat ik bloed geef, niet om mijzelf op de borst te slaan, maar om aandacht te genereren voor het bloeddonorschap.
Mij is het laatste jaar opgevallen dat veel mensen rondlopen met het idee om het te gaan doen, vaak blijft het bij het idee (net als bij mij 5 jaar). Het leuke is dat het vertellen erover nu al een paar mensen in mijn omgeving over de streep heeft geholpen :-)
Wat ook leuk is, is dat bloed geven helemaal niet zoveel moeite is, maar dat het mij een heel positief gevoel geeft. Ik doe iets concreets voor een ander, en er zijn situaties waarin een zak bloed levensreddend is, dat maakt me blij!
Ik krijg vaak te horen dat het zo goed is dat ik het doe, maar zo voel ik het niet, ik doe iets waarvan ik blij word, dat is toch mooi!

Edit: Ik zie dat Toaske er van de week ook al over schreef! Klik

Druk weekend!

Zoooo dat was een druk maar productief weekend!
Zaterdag kochten we een leuke caravan. Hij is drie persoons, en ziet er leuk/netjes uit! De prijs was zelfs iets lager als we in gedachten hadden dus top!


Zondag zetten we onze vouwwagen op marktplaats, en op mijn hyve plaatste ik een linkje naar de advertentie, maandag verkochten we de vouwwagen aan bekenden van ons.
Wel fijn, zo blijft hij toch een beetje in beeld.
De vouwwagen moest dus maandagochtend leeg, het resultaat is nu dat er in de gang een enorme berg spullen staat, die straks in de caravan moeten komen.
Ik werkte ook nog zondag en maandag, man en dochter waren wel vrij, dus je kunt je voorstellen wat ik vandaag op mijn vrije dag kan doen. relaxen en bijkomen van het harde werken Puinruimen dus! Verder veel werken deze week, en er moet ook een huiswerkopdracht af. Dus ik ga snel de eerste was ophangen nu..

Een logje dat vrolijk bedoeld was, maar toch blijkt te eindigen met een traan..

Van jongs af aan ben ik een echt campingkind geweest. Eerst gingen we met een bungalowtent, later hadden mijn ouders twee keer een vouwwagen. Wij zijn altijd op vakantie geweest, en meestal 4 (!) weken. Eerst in Nederland, en later in Denenmarken en Frankrijk. Ik ammuseerde me altijd gek op de camping, lekker veel kinderen, lekker veel ruimte, lekker lezen (ja al vanaf mijn zesde doe ik dit heel graag)
Later toen ik met mijn man (toen verkering) op vakantie wilde gaan bleek dat ik met een camping-maagd te maken had, het leek hem allemaal niets, terwijl ik me eigenlijk bij vakantie niets anders voor kon stellen.
Geldgebrek maakte dat we het toch zijn gaan proberen, met de vouwwagen van mijn ouders. In de vouwwagen kon je tenminste staan, en het is toch een redelijk luxe manier van kamperen. Het jaar daarna een tunneltentje uit het prijzencircus, het was klein maar zo gezellig! Inmiddels was mijn man helemaal om, dus daarna kwam een piramidetentje, erg leuk, met een redelijk voortentje zodat we ook bij regen goed zaten (en wat hebben we veel regen gehad dat eerste jaar in Normandie). Toen ik zwanger was zijn we uit gaan kijken naar een groter kampeermiddel, en het werd een vouwwagen, tweedehands, een koopje, daarom misschien iets groter uitgevallen dan gepland, maar goed, we hoopten immers toch drie kinderen te krijgen. Inmiddels is de toch al tweedehands vouwwagen alweer 7 jaar door ons gebruikt, en hij is een beetje op.. De naden laten los, de ritsen gaan stuk, de stokken vallen steeds uit elkaar, etc. etc. Ik wilde het niet zien, maar mijn man duwde mijn neus er zowat op, en inderdaad al bij al is het wel heel veel wat er vervangen/gerepareerd moet worden, en dat issie niet meer waard.. De afgelopen week was dus de laatste keer van onze trouwe vouwwagen :'(


Intussen is gebleken dat onze dochter enig kind blijft, dus wat let ons om een iets kleiner maar geriefelijker vakantie onderkomen te zoeken.
We zijn nu op zoek naar een caravan, niet te oud, niet te duur, niet te klein/niet te groot, met toiletje (eindelijk niet meer door de kou in de nacht of regenbui) en een lekkere voortent (eventueel met zij-aanbouw, zodat dochter daar kan slapen).

Leuk om je op te verheugen, maar wat ik niet had verwacht, ik heb een beetje moeite om afscheid te nemen van de vouwwagen, niet om het ding zelf, maar van de droom, om daar ooit met een groot gezin in te kamperen.
Het gaat te ver om er nu uitgebreid over te loggen (misschien komt het nog wel eens) maar het is in ieder geval geen eigen keus geweest om het bij 1 kind te houden, en soms, als je het niet verwacht, want het gaat immers om iets heel practisch en materieels, besluipt het gemis me ineens.. en al die gezinnen met drie kinderen op de camping helpen ook al niet mee

Gek hoe hier dan weer blijkt dat geluk en verdriet zo dicht bij elkaar liggen, we gaan lekker langs alle camping winkels Occasions kijken, en dan sluiten we het hoofdstuk vouwwagen af, misschien ook wel weer goed. Uithuilen en opnieuw beginnen...

Blij

Joehoe, ook ik kreeg, ondanks dat ik net begonnen ben met loggen een award!! Dank je wel Nicolette!

Dusss 10 dingen waar ik blij van wordt (maar 10??!!)

1. Mijn heerlijke,lieve,mooie,wijze,sociale etc. dochter en de manier waarop zij in het leven staat!
2. Mijn man, en dan met name de kleine dingen die hij doet waaruit ik merk dat hij me goed kent, en me een plezier wilt doen!
3. Mijn familie,mijn 2 zussen, 2 zwagers, mijn ouders, maar bovenal mijn oogappeltjes, mijn neefje en nichtje de kinderen van mijn zus!
4. Mijn werk (ja echt) Ik ben begeleidster in de verstandelijk gehandicapten zorg, en vind het een voorrecht om dit werk te mogen doen!(schrijf ik nog wel eens een logje over want "mooi maar dankbaar werk" zoals veel word gezegd dekt totaal de lading niet)
5. Zoals al door andere b-logsters benoemd, mijn geloof, de belofte van een eeuwig leven, en de liefde die ik dagelijks voel, van mij, en voor mij!
6. Vriendschap, en alle andere leuke contacten.
7. De aanwezigheid van de zon (wel of niet achter de wolken)
8. kaartjes, sms-jes,krabbeltjes, reacties op mijn log
9. lachen, met mijn gezin,mijn familie, vrienden, mijn collega's, clienten, op het schoolplein, zomaar iemand bij de bushalte..
10. Tijd voor mijzelf om bv te lezen, te badderen etc.

Phoe dat waren er alweer 10, dat is nog niet zo makkelijk om er 10 uit te kiezen, want in navolging van rene froger zeg ik alles, alles kan een mens gelukkig maken whooohoooohooo.

Nou is het natuurlijk de gewoonte om zo'n award door te geven, maar ongeveer iedereen die ik wel een lees heeft hem gehad volgens mij, heb je hem nog niet gehad, voel je vrij om hem op te pakken!!

En nu ga ik werken en dan op vakantie!!

Ik ben er ff niet!!

Vandaag nog een avonddienst, morgen een tussendienst, en dan verdwijnen wij lekker naar een camping in Friesland!!
Heerlijk een weekje genieten van elkaar en het zonnetje. We hebben een heerlijke ruime vouwwagen, waar we ook als het regent prima met zijn drietjes kunnen zijn, er gaan twee kacheltjes mee, dus we zitten er warmpjes bij.alleen door de regen naar het toilet blijft een crime.
Er is een bos, het ijselmeer en een paar leuke stadjes/dorpjes. Er gaan veel boeken, spelletjes en puzzels mee, dus we vermaken ons wel.
Laptop gaat wel mee, maar zeer beperkt aan(wifi is een dure grap op de camping), dus logjes lezen en schrijven zal er wel niet bij zijn.
Dussss tot volgende week dan maar!

Jij bent de liefste

Voor mijn dochter bestelde ik dit boekje een feestje om te lezen voor ons allebei, soms speels soms om over na te denken, met prachtige tekeningen, echt iets voor ons dus!

Dit gedichtje vinden we allebei erg leuk!

Wolken
Hoe kan het
dat de wolken blijven hangen
kun je ze niet vangen
met een hengel of een touw
zijn ze van watten
of van pluizen
zijn ze net zo hoog als huizen
hoe kan het
dat de wolken steeds weer komen
en weer gaan
hoe kan het
dat ze altijd verder zweven
dat er nooit een een
een tijdje stil blijft staan.

Hoezo "wijsheid komt met de jaren"?

Na een drukke periode met veel werk, school, sociale afspraakjes etc. besloten wij als gezin weer eens te gaan gourmetten. Hoe mutsig image deze activiteit ook heeft, voor ons gezinnetje is het een moment om eens heerlijk met ons drietjes te gaan zitten en lekker te kletsen, gewoon "quality time" dus!
Onze dochter is nu 6 (en een half zoals ze zelf zegt), en begint ook steeds meer zin te krijgen om gewoon lekker te kletsen(een kind van haar moeder dus)we bespraken aan tafel vanalles, en gaandeweg viel mij op hoe wijs onze dochter soms kan zijn, en hoe duidelijk ze dingen ziet, en aanvoelt.

Zo hadden we het over de situatie met oma (ik had het er hier al over) We hebben haar op haar nivo proberen in te lichten over de situatie, omdat ze toch wel aanvoelt dat er dingen spelen.
Dochter haar visie op het hele verhaal was dit: Oma heeft ruzie met ons gemaakt, ze wil het nu goed maken en dat is heel stoer! We moeten haar vergeven want dat wil God ook graag. En eigenlijk is het ook precies zo als zij zegt. Als je alle bijgeluiden eraf haalt tenminste. Dat vind ik zo mooi die zienswijze van haar, en dat het maakt dat ik ook anders naar de situatie ga kijken.(hoewel de bijgeluiden soms erg hard zijn)

Verder vertelde ze dat ze er 's avonds met God over gepraat had, en dan vooral over dat ze aan God heeft gevraagd om oma weer beter te maken. Volgens haar heeft God ook geantwoord, want dat voelde ze dan in haar hartje. God gaf haar het gevoel dat het goed kwam, ook als ze dood gaat, want dan komt ze bij mij, had God haar gezegd!

Luchtig stukje aan het verhaal was dat we het toen over de hemel kregen, "kan je in de hemel ook met elkaar praten mam?" Ik antwoordde dat ik niet wist hoe het was als je dood was gegaan, omdat er nog nooit iemand van terug is gekomen. "Kunnen we dat straks even googelen dan?" vroeg het kind van haar tijd :-)

We hebben naast deze serieuze gesprekken heerlijk gelachen met elkaar, en toen papa begon met een toast, verzon dochter de een na de andere toast, ik kon niet achter blijven dus we hebben wat afgeproost gisteravond!